Κριτική 1: Ένα περιστέρι που το έλεγαν Χριστούγεννα 14 Σεπτεμβρίου, 2017 – Κατηγορία: Κριτικές

Γράφει ο Λουκάς Θεοχαρόπουλος

Οι γιορτές του δωδεκαήμερου των Χριστουγέννων έως τα Φώτα κέντριζαν το ενδιαφέρον των λογοτεχνών ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και τα έργα τους γίνονται δημοφιλή στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Τόσον η ελληνική, όσον και οι λογοτεχνίες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους με το μήνυμα αυτών των ημερών.
Το λαϊκό παραμύθι με σκηνές και ήρωες από την αγροτική ή και την αστική ζωή, κατείχε μεγάλο μερίδιο, σε αναγνώσματα αυτής της μορφής. Οι καιροί παρήλθαν, οι αλλαγές στην τεχνολογία, οι ιδεολογικές ανακατατάξεις, έχουν τις επιπτώσεις τους. Το λαϊκό παραμύθι το αντικατέστησε μια ανθούσα και κερδοφόρα παιδική λογοτεχνία. Όταν αυτή την υπηρετούν γραφίδες που τιμούν την παράδοση των μεγάλων λογοτεχνών (Παπαδιαμάντη, Παλαμά, Δροσίνη, Π. Δέλτα) αλλά και των ξένων (Άντερσεν, Ο. Ουάϊλντ, Πάστερνακ), γίνεται για μικρούς αλλά και για μεγάλους το καλύτερο δώρο με αντοχή στον χρόνο.
Η εκπαιδευτικός και γνωστή στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας Πηνελόπη Μωραΐτου μας χάρισε ένα σύντομο έργο που συγκινεί και αφυπνίζει μικρούς και μεγάλους σε μια εποχή ατομισμού, κρίσεων, αλλοτρίωσης και κυριαρχίας του καταναλωτικού ανθρώπου. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ένα σύγχρονο Χριστουγεννιάτικο παραμύθι, γεμάτο ρεαλισμό, ελπίδα με ηρωίδα την μικρή της διπλανής πόρτας, άγνωστη, την οποία προσπερνάμε καθημερινά, βιαστικοί στις πλατείες και τους κεντρικούς σταθμούς της πόλης. Κρυφός «ήρωας», είναι ένα περιστέρι αυτό το Βιβλικό σύμβολο της ελπίδας και της νίκης μετά την συμφορά, το όνομα του «Χριστούγεννα». Πρόκειται για ένα ωραίο παραμύθι που κάνει τα όνειρα των φτωχών, ταπεινών και αγνών ανθρώπων πραγματικότητα. Η Αγάπη μια μικρή ζητιάνα των πλατειών της πόλης, χαμένη για τους γονείς της προφανώς μετανάστες. Καταφεύγει το βράδυ των Χριστουγέννων σε μια εκκλησία για να προστατευθεί από το κρύο και να κοιμηθεί στο γυναικωνίτη. Την επισκέπτεται ένα περιστέρι που τρυπώνει από μια χαραμάδα του μικρού παράθυρου.
Η μικρή Αγάπη γίνεται αληθινός σύντροφος του λευκού περιστεριού, συνομιλεί μαζί του και το παρακαλεί σαν σε όνειρο, να συνταξιδέψει μαζί του για ένα ταξίδι της ψυχής και της ελπίδας που πραγματοποιεί κάθε Χριστούγεννα το περιστέρι σε τόπους μακρινούς και μυστικούς, για να συναντηθεί με τους γονείς της. Το όνειρο γίνεται αληθινό όταν ξυπνά. Η κυρά Μελπομένη νεωκόρος της εκκλησίας την αναγνωρίζει από μια φωτογραφία που έχουν δημοσιεύσει οι γονείς της, οι οποίοι τώρα την δέχονται στις αγκάλες τους. Ένα έργο με πλούσιους και ζωντανούς, διαλόγους, εικονογραφημένο με πολύχρωμες εικόνες από την καθημερινή ζωή που συνομιλούν με τον αναγνώστη.

Πηνελόπης Μωραΐτου
Ένα Περιστέρι που το έλεγαν Χριστούγεννα
Εικονογράφηση: Εύα Καμαντινού – εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ

Λουκάς Θεοχαρόπουλος
[email protected]